Op 18 oktober 2011 herdenkt de congregatie van de Zwartzusters van Bethel haar 650-jarig bestaan. Maar reeds op zondag 4 september om 10 uur gaat mgr. Jozef De Kesel, bisschop van Brugge, voor in de dankviering in de decanale Sint-Niklaaskerk te Diksmuide. Het Sint-Niklaaskoor, aangevuld met zangers uit de eigen ziekenhuizen zal de viering opluisteren. Braziliaanse medezusters, die in België zijn voor de kapittelbijeenkomsten, wonen de viering bij. De Zwartzusters willen dank zeggen om de goede vruchten die vanuit de congregatie ontstaan zijn.Kort na de pestepidemie van 1360 vestigden zich zusters in de nabijheid van de Onze Lieve Vrouwekerk te Brugge. Honderd jaar later, op 18 oktober 1461, werd de gemeenschap erkend door Rome en legden 25 vrouwen hun geloften af. De zusters leefden volgens de Regel van Augustinus en namen de liefdevolle zorg voor armen en zieken op zich, in het bijzonder verpleegden ze de slachtoffers van de opeenvolgende pestepidemieën. Tijdens de Franse bezetting moesten de Zwartzusters hun klooster verlaten maar in1807 kwamen ze weer samen en vestigden zich aan de Woensdagmarkt. Dit bleef het hoofdklooster tot ze in 1988 het nieuwe huis 'Ter Castaegneboom' op het Oosterlingenplein betrokken. In februari 1954 gingen de Zwartzusters van Diksmuide een fusie aan met de Zwartzusters van Brugge en droegen ze samen zorg voor de Polikliniek in Diksmuide. In augustus 1954 werd de fusie verruimd met de Zwartzusters van Veurne.Eeuwenlang deden de zusters aan thuisverpleging tot ze in de twintigste eeuw ziekenhuizen en materniteiten oprichtten (het Sint-Franciscus Xaveriusziekenhuis in Brugge , het H. Hartziekenhuis in Oostende, het Sint-Augustinusziekenhuis in Veurne en de materniteit en polikliniek in Diksmuide) en in de tweede helft van die eeuw ook instellingen voor ouderenzorg (woon- en zorgcentra en serviceflats in Oostende, Veurne en Diksmuide). In 1966 vertrokken twee Zwartzusters naar Salvador da Bahia in Brazilië om er in de sloppenwijken te leven en te werken voor de armen en de verschoppelingen - een inzet die gedragen wordt door gebed en gemeenschapsleven. Naast parochiewerk zijn de zusters er begaan met de situatie van de kinderen, de jongeren, de vrouwen en de gehandicapten. Vanaf 1973 zijn Braziliaanse meisjes, die zich aangetrokken voelden door de levenswijze van de zusters, ingetreden in de congregatie.Welke noden zien de zusters vandaag? "Eenzaamheid en geestelijke leegte zijn de pest van deze tijd", vindt zuster Christine Everaere, algemeen overste. "Doorheen gastvrijheid en vriendschap - essentieel in de Augustijnse spiritualiteit - proberen wij de mensen te beluisteren en hen een gevoel van welzijn te geven", zegt ze over het charisma van de Zwartzusters vandaag. De congregatie wordt ouder maar de zusters blijven waken over de identiteit van het religieuze leven en over de blijvende vitaliteit van de congregatie.De zusters bezoeken de eenzame mensen in de instellingen en in de buurt en begeleiden in het weekend de patiënten van het ziekenhuis en de bewoners van de rust- en verzorgingscentra naar de eucharistieviering in de kapel van het ziekenhuis of het centrum. Daarnaast houden ze zich beschikbaar voor een concrete nood in de directe omgeving. Vanuit hun openheid voor de noden van de wereldkerk houden ze kledijinzameling voor Wereldmissiehulp. "We verzorgen de liturgie om vanuit gebed en verbondenheid met de Heer dienstbaar en beschikbaar te kunnen zijn", zegt zuster Christine. "En we hebben aandacht voor mekaar, in het bijzonder voor de oudere en zieke medezusters."

Berghe F van den Heuvel J van den Verhelst G

De Zwartzusters van Brugge, Diksmuide, Oostende, Veurne en Brazilië