Uitg. gerealiseerd door Vogelbescherming België in samenw. met het laboratorium voor Ecotoxicologie en Polaire Ecologie in het kader van het Europees Jaar voor het Natuurbehoud 1995. Met lit. opg. In dit boek wordt ingegaan op de invloed van het wegverkeer op de fauna.
Door de sterk verspreide bebouwing blijven er vrijwel geen natuurlijke biotopen meer over. Slechts in een paar gevallen zullen diersoorten daar hun voordeel bij doen; de gevolgen voor de ecosystemen zijn in de meeste gevallen echter vernietigend. Ook het daarbij horende wegverkeer heeft rechtstreeks, maar misschien nog meer onrechtstreeks een sterke invloed op in het wild levende dieren: leefgebieden worden doorsneden, populaties raken geïsoleerd, voortplantingsgebieden verdwijnen of worden afgesneden van de rest van de biotopen, enzovoort. Dit alles heeft ook een meer onmiddellijk zichtbare zijde: op basis van cijfermateriaal verzameld door honderden vrijwilligers van Vogelbescherming komen de auteurs tot de conclusie dat jaarlijks minimum vier miljoen grotere dieren het slachtoffer worden van het wegverkeer. Met een zekere ironie zou je kunnen stellen dat de weggevallen dieren zo meer ruimte geven aan de rest van de populatie. Toch zijn er ongetwijfeld grenzen aan de draagkracht van deze diergroepen, waaruit elk jaar een groot aantal geronde dieren wegvalt: seksueel actieve individuen in het voorjaar, grote aantallen eerstejaarsdieren later. Voor een aantal zeldzamere soorten, zoals das of steenmarter, kerk- of steenuil is het wegvallen van elk gezond individu een kleine catastrofe.
Maatregelen om de negatieve impact van het verkeer weg te nemen of te verzachten zijn in een aantal gevallen mogelijk, maar vaak ver van evident. Bovendien hangt er ook een prijskaartje aan vast. Toch zullen we eens een keuze moeten maken.

Rodts Jan 1962- Holsbeek Ludo 1962- Muyldermans Sandra 1973-

Dieren onder onze wielen : fauna en wegverkeer